Günümüz annelerinin çocuk yetiştirmedeki en büyük sorunu çocuğunun annenin bakış açısına göre yeterli yemek yememesidir. Aslında basit gibi görünen bu sorun hem anneler açısından hem de eğitimciler açısından büyük bir sorundur.
Anne çocuğunun bol yemek yemesini ve sağlıklı büyümesini ister. Oysa çocuk yetişkinin büyümekte olan küçük bir modelidir. Vücudu sistemli bir şekilde çalışmaktadır. Açlık-tokluk mekanizması da çocuğun vücudunda düzenli olarak çalışmaktadır. Bebeklik çağında bile karnı doyan bebek başını verilen meme ya da mamanın verildiği yönden başını diğer yöne çevirerek doyduğunu belli eder. Oysa birçok anne çocuğunun yeterli yiyecek almadığını düşünerek; çocuğun çenesini zorla açarak, burnunu sıkarak, yemeği oyuna çevirerek daha çok yiyecek almasını sağlamaya çalışır. Tek hedefi vardır. “Çocuğunu iyi beslemek.” Birçok anneye anlatılsa bile düşüncelerinde öylesine dirençli ve kararlıdırlar ki; ulaşmak zordur.
Eğitimcilere göre ise; çocuk bir öğün, bir gün bir şey yemese bir şey olmaz ama zorla yemek yedirmek; çocuğun ihtiyaç ve isteklerini bilemeyecek kadar aciz, kişiliği olmayan bir canlı olarak görmektir. Ayrıca farklı bir bakış açısı ile çocuk anne ya da kendisinin eğitim ve bakımı ile ilgilenen kişinin en önem verdiği konuyu keşfettiğinde bir silaha dönüştürmektedir. “Ben de yemek yemiyorum işte!” cümlesi sık duyulan bir tehdit oluverir.
Yapılması gereken çocuğu ve ihtiyaçlarını tanıyarak, isteklerini göz önüne alarak kurallar koymak ve kuralları esnek bir şekilde uygulamaktır.
Çocuk daha önce yediği bir yiyeceği yemiyorsa ilk olarak çocuğun hasta olup-olmadığını araştırılmalıdır. Hasta değilse yemek aile sofrasında önüne konmalı, yiyemiyorsa yemesine yardım edilmeli ama asla zorlanmamalıdır. Yemediği takdirde yemek kaldırılmadan bir sonraki öğüne kadar bir şey yiyemeyeceği konusunda uyarılmalıdır ve mutlaka konulan kural uygulanmalıdır. Eğer durum davranış bozukluğuna dönüşmüşse bir kez uygulama ile her şeyin değişeceğini beklemek doğru olmaz, ancak zamanla çocuk yetişkinin kararlılığını fark ettiğinde yemek yemeyi silah olarak kullanmaktan vazgeçecektir.
Birçok anne bu kararlılığı göstermenin zor olduğunu, çünkü çocuğunun ağladığına dayanamadığını söylemektedir. Çocuk aşırı tepki veriyor ve ağlama nöbeti geçiriyorsa bir uzmandan yardım alınabilir. Aslolan konu probleme dönüşmeden çözmek, doğduğu günden itibaren bebeği düzenli olarak açlık-tokluk mekanizmasını, ihtiyaç ve isteklerini gözardı etmeden beslemektir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder